|
“… που η αθάνατη ψυχή μου άνοιξε στον κόσμο; Της αδελφοσύνης τα μηνύματα απ’ το κέντρο εκείνο το αθάνατο, που θνητός ποτέ δεν είδε, ξεχύνονται ορμητικά, σπίθες μιας άγνωστης εαυτότητας που απαρχής του κόσμου μάχεται την αυταπάτη εκείνη την αρχέγονη για το κενό. “…” Η ακοή χτίστηκε κι ο κόσμος πλημμύρισε φωνές, το άγγιγμα αποκάλυψε τα όντα στο σφυγμό της ζωής, πόσες δυνατότητες γεύονται κι οσφραίνονται πίσω απ’ τις αμπάρες των πύργων, και το μάτι έρχεται να σαρώσει τις αποστάσεις της φύσης και του μυαλού, “…” Κι έξω απ’ το παράθυρο οι αισθήσεις χορεύουν σαν τις νηρηίδες ανάλαφρες- …”
|
|
Απόσπασμα από το ποίημα “Το Παράθυρο”, της Ιωάννας Μουτσοπούλου Β’ Κύκλος: Ο Μίτος της Ολότητας Αν σας ενδιαφέρει να διαβάσετε όλο το ποίημα, μπορείτε να αγοράσετε την ποιητική συλλογή “Ψυχές της Φύσης”. (φωτογραφία: Γιάννης Ζήσης) |